موفقیت های سینمایی در مصاحبه با مهدی کریمی تفرشی
به گزارش کامینگ سون موزیک: مهدی تفرشی در مصاحبه
ای از موفقیتهای سینمایی گفت.
از نظرشما آیا سینمای ایران ظرفیت این را دارد که مخاطب جهانی داشته باشد؟
حضور در متن سینمای جهان یعنی توانایی جذب سرمایه و تولید فیلم در یک روند حرفهای؛ مهمترین عامل شناخت درست از فضای جامعه ای است که فیلمساز در آن فیلم می سازد. باید مردم آن جامعه را بدرستی بشناسد و با آنها زندگی کرده باشد. باید فضای جامعه برایش کاملا ملموس و آشنا باشد. به همین دلیل است که فیلمسازان ما در خارج از کشور موفق عمل نمی کنند.
سینمای ایران با تولید حدود 150 فیلم در سال آمار چشمگیری در تولید فیلم در سینمای جهان دارد.
اما در مقایسه با سینمای جهان هنوز راه طولانی در پیش داریم، باید روی فراهم کردن زیرساخت های سینمایی در کشور حرکت جدی انجام داد.
با توجه تغییر رویه ای که مخاطبان در دنیا داشتند و اقبالشان به شبکه هایی مثل نتفلیکس،اچ بی او و… که توانستند از بخش های مختلف دنیا مخاطب داشته باشند وکشورهای مختلف را جذب کنند چقدر فکر میکنید ما میتوانیم درآن عرصه موفق باشیم؟
یا اینکه صرفا اکران به شکل کلاسیک میتواند جوابگوسینمای ایران باشد؟
جایزه های گوناگونی که سینمای ایران در سطح جهان به دست آورد، سینمای ما را مورد توجه پخش کنندگان جهان قرار داد و روز به روز به تماشاگران فیلمهای ایرانی در سراسر جهان افزوده می شد که اوج آن در سال ۲۰۰۱ بود. این توجه و فروش فیلمهای ایرانی به تدریج افت کرد و امروزه پخش کنندگان اروپایی – آمریکایی و آسیایی رغبت بسیار کمتری برای خرید فیلمهای ایرانی از خود نشان می دهند.
شباهت بسیاری فیلم های ایرانی به یکدیگر و موضوعات تکراری و کاهش خلاقیت و نیز کاهش کنجکاوی در مورد وضعیت ایران برای دیگر کشورها را میتوان از دلایل افت استقبال جهانی از فیلم های ایرانی دانست و در عوض سینمای آمریکای لاتین کم کم دارد جای خود را در نگاه جهانی باز می کند.
ایا موفقیت سینمای ایران در عرصه بین المللی صرفا باید در جشنواره ها باشد؟
یا اینکه ما باید رویکردمان را متفاوت کنیم و بتوانیم نبض مخاطب جهانی را داشته باشم؟
بخش اندیشهگرای سینمای قاره پهناور آسیا توانسته با ارائه مضامین تازه و نگاهی جدید به ساختارهای زیباشناختی به ویژه در عرصه سینمای مفهومگرا، حرفهایی برای گفتن داشته باشد. در این میان سینماگران ایران به عنوان یک کشور مهم آسیایی همواره حضور خود را در جشنوارههای گوناگون حفظ کرده اند و گاهی اوقات جوایز معتبری را هم به خود اختصاص دادهاند. این سینما با عنایت به ویژگیهای بالقوه فراوانی که برای تاثیرگذاری بیشتر بر وجوه اقتصادی سینما دارد، میتواند با ایجاد بازارهای منطقهای و حضور فعال و تخصصی در بازارهای فیلم بینالمللی وجوه دیگری از تواناییهای خود را به ظهور برساند.
فکر میکنید کدام بخش از سینمای ایران میتواند برای مخاطب جهانی جذاب باشد؟
آیا سینمای رئالیسم ایرانی که در چند سال اخیر موفق بوده؟یا سینمای اجتماعی ایران یا اینکه ما میتوانیم در عرصه های تجاری تر هم با مخاطب ارتباط برقرار کنیم؟
وابستگی ما به فرهنگ شرق و اسلام و تشیع و نیز ریشه های ایرانی اسلامی، سینمای ما را از سینمای دیگر کشورهای جهان متفاوت ساخته است. برای اینکه جهان با سینمای ما بتواند ارتباط نزدیکی برقرار کند باید بتواند با فرهنگ و نگاه ایرانی ارتباط درستی برقرار کند و باید شناخت ایجاد شود.
شباهت بسیاری فیلم های ایرانی به یکدیگر و موضوعات تکراری و کاهش خلاقیت و نیز کاهش کنجکاوی در مورد وضعیت ایران برای دیگر کشورها را میتوان از دلایل افت استقبال جهانی از فیلم های ایرانی دانست و در عوض سینمای آمریکای لاتین کم کم دارد جای خود را در نگاه جهانی باز می کند.
ما باید بتوانیم فیلمنامه هایی با پیام جهانی و برای مخاطب جهانی بنویسیم. ببینیم جهان امروز به چه پیام و الگویی نیاز دارد. درد جهان امروز چیست. اغلب فیلمهای ما بومی هستند و با معیارهای جهانی ساخته نمیشوند.
سینماگران ما باید بدانند دیگر هر فیلمی امکان توفیق در مجامع بینالمللی و بازارهای جهانی را ندارد.
از نظر شما توزیع آثار سینمای ایران در خارج از ایران مشکل هست؟
راهکار شما برای حل این مشکل چیست؟
متاسفانه ما زیرساخت های مناسبی برای پخش فیلم نداریم. ما امکان ارائه حداقل استانداردهای جهانی را برای پخش بینالمللی نداریم. در وضعیت کنونی، بازاری برای آثار ایرانی وجود ندارد. پایین بودن کیفیت فیلمهای سینمای ایران، کمبود سرمایه در عرضه و پخش بینالملل، مشکلات اقتصادی، رقابت شدید به واسطه تولید بالای فیلم در همه کشورهای جهان و حتی تحریمهای سیاسی همگی دست به دست هم داده که ما سهمی در بازارهای تجاری جهان نداشته باشیم.
سرمایهگذاری دولت روی نمایش فیلمهای ایرانی در سالن سینماهای دیگر کشورها یکی از ابزاری است که میتوان از آن برای معرفی سینمای ایران بهره جست.
نهادهایی مانند فارابی و حوزه هنری که بودجه دولتی را در اختیار دارند باید با شرکتهایی که از آنها فیلمهای خارجی را خریداری میکنند؛ تهاتر داشته و آنها را موظف به خرید فیلم ایرانی کنند.
دولت باید برای فیلمهایی که ظرفیت ایجاد ارتباط با مخاطب بینالمللی را دارند و در جشنواره های بینالمللی درخشیدهاند؛ سرمایهگذاری کند.
شما فکر میکنید که امکان تولید مشترک با کشورهای دیگر وجود دارد؟و چه کشور هایی میتواند ایران را همراهی کنند برای اینکه آثاری با مؤلفه های فرهنگی مشترک داشته باشیم؟
تولید مشترک سینمایی و تلویزیونی میان دو یا چند کشور از جمله قالبهایی است که میتواند علاوه بر جذابیت برای مخاطبان کارکردهای بلندمدت و میانمدت فرهنگی و سیاسی را نیز به دنبال داشته باشد. تعامل با کشورهای دیگر در ساخت آثار سینمایی و تلویزیونی نوع مراوده و تعامل فرهنگی است.
در حال حاضر بسیاری از کشورهای منطقه برای این که فیلمهای باکیفیتی بسازند از عوامل فنی و بازیگران ما استفاده میکنند که این نشان دهنده سطح بالای سینماگران ما در مقایسه با کشورهای منطقه است.
تولید پروژه های مشترک سینمایی با کشورهایی که زیر ساخت های فرهنگی و تاریخی نزدیکی با ما دارند مانند ترکیه، هند، افغانستان، تاجیکستان، لبنان، عراق، سوریه و بسیاری دیگر از کشورهای منطقه می تواند اتفاق مثبتی باشد.
چه کشور هایی در ایران میتوانند برای تولیدساخت موفق باشند و اینکه از نظر شما ما در چه کشور هایی میتوانیم بریم و تولید ساخت موفق داشته باشیم؟
سینمای ایران پس از کشورهای هند، امریکا، ژاپن، چین، فرانسه، روسیه، اسپانیا، ایتالیا، آلمان، کره جنوبی، بریتانیا، برزیل و کانادا در رده چهاردهمین تولیدکننده برتر فیلم در سینمای جهان ایستاد و هنگکنگ، تایلند، سوئیس، مکزیک، اندونزی و آرژانتین پایینتر از ایران قرار گرفتند.
تولید مشترک یکی از ابزارهای سیاسی و فرهنگی در روابط کشورهاست که امکان صادرات فرهنگ را بهراحتی فراهم میکند.
وقتی میخواهید با کشور دیگری همکاری کنید، باید در ایده و نگاه و نوع روایتی که انتخاب میکنید، مخاطب هر دو کشور را در نظر بگیرید تا اثری که میسازید در هر دو کشور دیده شود.
کشورهای منطقه بهویژه کشورهای حوزه دریای خزر و آسیای میانه بهدلیل نزدیکی در فرهنگ و زبان میتوانند یکی از گزینههای جدی در تولید مشترک سینمایی باشند.
لینک کوتاه مطلب : https://comingsoonmusic.ir/?p=29074