«کوروش» که از «منشور صلح کوروش» الهام گرفته و با تلفیق ساز‌های ایرانی و ارکستر زهی خلق شده، روایتگر عشق به میهن و پایداری تا پای جان عنوان شده است.
در این پروژه هنری، منشور کوروش بزرگ ـ که به عنوان نخستین منشور ایرانی در سازمان ملل شناخته می‌شود ـ به عنوان نماد صلح و انسان‌دوستی مورد توجه قرار گرفته و مبنای فکری اثر را تشکیل داده است. بر این اساس، مفاهیمی مانند آزادی‌خواهی، میهن‌دوستی و احترام به کرامت انسانی در این اثر بازتاب یافته است.
در بُعد تاریخی نیز این اثر با استناد به متون کهن ایرانی و نیز برخی تفاسیر قرآنی که کوروش را با عنوان «ذوالقرنین» می‌شناسند، به تداوم تمدن ایرانی و پیوند ایمان و خرد با هویت تاریخی ایران می‌پردازد.
از نظر موسیقایی، اثر حاضر ترکیبی از ارکستر زهی، ساز‌های الکترونیک و رنگ‌آمیزی ساز‌های ایرانی است که فضایی حماسی و در عین حال صلح‌طلبانه خلق کرده است. این تلفیق را می‌توان نمادی از پیوند سنت و مدرنیته در قالبی ملی دانست.
در تولید پروژه «کوروش»، که بر اساس شعری از ملک الشعرای بهار ساخته شده، بخشی از هنرمندان شناخته‌شده‌ای همچون آرش اوستا آهنگساز و خواننده، مهیار علیزاده تنظیم برای ارکستر، حامی حقیقی میکس و مستر، و مشاور موسیقی، فربد یدالهی، ساز‌های کوبه‌ای، همایون پست دار، کمانچه، محمد رضا پیرجانی ویلن و آلتو، سیامک سلاطی، سنتور، ستاره خرم زاده مشاور هنری، مشارکت دارند.
اشعار این قطعه بر پایه عشق به میهن و دعوت به وحدت ملی سروده شده و بر مقاومت در برابر تهدیدات داخلی و خارجی و حفظ تمامیت ارضی ایران تأکید دارد.
به گفته دست‌اندرکاران، این پروژه تنها یک اثر موسیقایی نیست، بلکه بیانیه‌ای هنری برای پاسداری از هویت ایرانی و تقویت روحیه مقاومت و همبستگی در جامعه است؛ پیامی ریشه‌دار در تاریخ که این‌بار با زبان جهانی موسیقی روایت می‌شود.
