به گزارش کامینگ سون موزیک: مراسم تشییع زنده‌یاد علی‌اصغر بیانی آهنگساز، پژوهشگر و نوازنده پیشکسوت صبح امروز دوشنبه ۱۴ بهمن ماه از فرهنگستان هنر به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد.
مراسم تشییع استاد فروتن و وارسته، هنرمند عرصه موسیقی، زنده‌یاد علی‌اصغر بیانی صبح دوشنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۸، با حضور علاقه‌مندان، هنرمندان، شاگردان و خانواده استاد، تا خانه ابدی برگزار شد.
در ابتدای این مراسم علیرضا اسماعیلی، سرپرست فرهنگستان هنر، به ایراد سخنانی درباره استاد بیانی پرداخت و گفت: بسیار متأسفیم که امروز در غم ازدست‌دادن استاد بیانی به سوگ نشسته‌ایم. غم ما در فرهنگستان هنر سنگین‌تر است؛ چون ما سال‌ها در فرهنگستان هنر همکار و همراه بودیم. استاد بیانی هنرمندی اخلاق‌مدار بود که رابطه‌ای صمیمانه و دوستانه با همکاران داشت و تقریباً از زمان تأسیس فرهنگستان هنر، برنامه‌ای در حوزه موسیقی نبود که بی حضور مؤثر و پررنگ ایشان برگزار شده باشد. عضویت گروه‌های سنتی و موسیقی فرهنگستان، مسئولیت معاونت هنری و دبیری و عضویت برنامه‌های مختلفی همچون همایش‌های عبدالقادر مراغه‌ای، فارابی و موسیقی مکتب اصفهان از جمله برنامه‌هایی بود که شاهد حضور وی بودیم.
اسماعیلی افزود: استاد بیانی هنرمندی عارف بود که به‌واسطه اینکه عنصرهای مختلف، از جمله موسیقی، نقاشی و ادبیات را آموخته و تجربه کرده بود، با هنر و زیبایی انس و الفتی ویژه داشت و این زیبایی با سرشت اوآمیخته بود. او دارای روحی لطیف، آرام و زیبا بود و همه را به سوی خودش جذب می‌کرد و از هیچ‌کس کینه به دل نداشت.
استاد بیانی به‌شدت پایبند به سنت‌های فرهنگی کشور عزیزمان ایران بود. به موسیقی معرفت کامل داشت و آن را با همه پیوست‌ها و پیوستگی‌هایش می‌شناخت. دغدغه اصلی او حفظ و حراست از موسیقی اصیل ایرانی بود و در آن اهتمامی ویژه داشت. به دلیل خصلت معلمی‌ای که داشت، شاگردان بسیاری را تربیت کرد و از این طریق به موسیقی اصیل ایرانی ادای دین کرد و إن‌شاءلله این شاگران ادامه‌دهنده راه او خواهند بود.
داریوش طلایی، عضو گروه موسیقی فرهنگستان هنر، سخنران بعدی مراسم بود و سخنان خود را با شعری از مولوی شروع کرد:
ما ز بالاییم و بالا می‌رویم / ما ز دریاییم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم / ما ز بی‌جاییم و بی‌جا می‌رویم
او گفت: کسانی که استاد بیانی را می‌شناختند، می‌دانستند که او عارفی بود که ابعاد زندگی را با دیدی عارفانه می‌نگریست و به دنبال ریشه‌های معنوی هنرهای سنتی بود و در تمام عمر پربارشان در پی انتقال جنبه‌های مختلف هنر به نسل‌های دیگر بود. بیشتر در باب موسیقی فعال بود، اما در نگارگری و خطاطی و باقی جنبه‌ها نیز فعالیت داشت.
پس از سخنرانی استاد طلایی، نماهنگی درباره استاد بیانی با صدا و شعرخوانی این هنرمند فقید پخش شد.
حسام‌الدین سراج، موسیقی‌دان و هنرمند باسابقه کشورمان نیز ضمن خواندن ابیاتی در سوگ استاد بیانی، این‌گونه به ایراد سخن پرداخت:
رفتی و رفتن تو آتش نهاد بر دل / از کاروان چه ماند جز آتشی به منزل
از استاد بیانی شناختی سی‌ساله دارم. او چند ویژگی داشت؛ یکی اینکه همیشه رو به حقیقت داشت و از خودنمایی پرهیز می‌کرد و در عین حال در کار خود بسیار استاد بود. به حقیقت و باطن موسیقی نظر داشت و همیشه هنرجویان ایشان به جهت سلوک معنوی و هنر و سواد و تواضع ایشان، بعد از مدتی به شیوه فکری و هنری ایشان علاقه‌مند می‌شدند. کار هر کسی نیست که به گونه‌ای رفتار کند که دیگران نیز به شیوه فکری او تعلق خاطر نشان بدهند.
حسام‌الدین سراج چند بیتی از حافظ را با نوایی غمناک در یاد استاد بیانی خواند.
محمدعلی رجبی، عضو پیوسته فرهنگستان هنر و عضو گروه هنرهای سنتی فرهنگستان که سابقه همکاری بسیاری با استاد بیانی داشت نیز به سخنرانی پرداخت و گفت: چه می‌شود گفت در غم یاری که بیش از پنجاه سال با او دوست و همکلاس بودیم و در محافل و سختی‌ها و خوشی‌ها با هم بودیم؟ عزیزی که از طریق موسیقی یک‌باره دنبال حقیقت رفت. او نقاشی زبردست بود، اما حقیقت را در طریق موسیقی دید و از آن طریق دنبال کرد. گوشش را نیوشای کلام حق کرده بود و از موسیقی غربی پاک نگه داشته بود؛ تا روزی به قول مولانا آواز دوست را با آن گوش پاک بشنود و برای این کار به کوره‌دهات می‌رفت تا گوشش را پاک کند. می‌گشت تا بلکه آوای دوست را بشنود و به آن پاسخ دهد و دیدیم که آوای دوست را شنید و لبیک گفت.
همیشه آرزو داشت که روزی گوشش این کلام را بشنود. اهل تحقیق به معنای به‌حق‌رسیدن بود. موسیقی برای او نه‌فقط هنر بود، بلکه چیزی بود که همه زیبایی‌ها به او بازمی‌گردد. وجودش بهترین ظرف بود برای پذیرش حق هنر. او با همه خوب بود، چون نفسِ نیک داشت و با نفسِ نیک به آدم و عالم نگاه می‌کرد. امیدوارم با اولیای کرام و با مظهر اسمش علی بن ابیطالب(ع) محشور بشود. برای دانشجویان و شاگردانش پیروی از راه نیک او را آرزومندم.
در این مراسم همچنین، پیام تسلیتی از طرف استاد علیرضا سلیمانی‌علی‌آبادی به نمایندگی از هنرمندان موسیقی شمال خراسان، بدین مضمون قرائت شد: «مردی از میان ما رفت که خدمات بی‌نظیرش به فرهنگ و هنر اصیل ایران هرگز فراموش نخواهد شد. او بحق، مردی درویش و اهل معنا بود و در رفاقت و معرفت، گوهر. بغض گلویم را گرفته و از بخت بد، از این اتفاق ناگوار دیر مطّلع شدم و نتوانستم در مراسم تشییع ایشان حاضر شوم. بدین‌وسیله، درگذشت دردناک و نابهنگام استاد علی‌اصغر بیانی را از طرف خود و همچنین به نمایندگی از هنرمندان موسیقی شمال خراسان، به خانواده محترمش و اهل فرهنگ و هنر تسلیت عرض می‌کنم.»
در ادامه حسن بلخاری، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و عضو گروه هنرهای سنتی فرهنگستان، گفت: من نخست به خانواده فرهیخته او تسلیت می‌گویم. کسانی که او را می‌شناختند و به خلق و روحیه و رفتار عرفانی او آشنا بودند، در فراق او لحظاتی دردناک را می‌گذرانند. کسی که توانست عرفان را به موسیقی پیوند بدهد. سلوک و سیرت و سیمای این مرحوم نیز نشان‌دهنده این مهم است. تسلیت مجدد عرض می‌کنم؛ زیرا موسیقی ایران یکی از سالارهای خود را از دست داد.
او در پایان سخنان خود نیز ابیاتی از مولوی را به روح استاد بیانی تقدیم کرد.
اکبر عالمی، منتقد و مستندساز سینما، نیز مطالبی را درباره استاد بیانی بیان کرد و گفت:
جامی‌ست که عقل آفرین می‌زدندش / صد بوسه ز مهر بر جبین می‌زندش
این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف / می‌سازد و باز بر زمین می‌زدنش
افسوس که چقدر زود دیر می‌شود. در یکی از جلسات که در فرهنگستان هنر در خدمت ایشان حضور داشتیم، استاد به من گفت: «نه تو مانی و نه من». سرنوشت این‌جور خواست که او زودتر از من رفت.
در این برنامه یکی از شاگردان استاد بیانی به نی‌نوازی پرداخت. همچنین پیام تشکر خانواده استاد و نیز پیام تسلیت شاگردان وی قرائت شد.
پس از گزاردن نماز به امامت حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمود دعایی، پیکر استاد علی‌اصغر بیانی با حضور انبوه سوگواران و علاقه‌مندان از خانه هنری خود، فرهنگستان هنر، به سمت آرامستان بهشت‌زهرا (س) تشییع شد.
علی‌اصغر بیانی ۱۸ اسفند ۱۳۳۰ در تهران و در خانواده‌ای فراهانی الاصل متولد شد. او تحصیلات خود را در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در رشته هنرهای تجسمی به پایان رساند و همزمان به فراگیری موسیقی مشغول شد و از محضر استادان موسیقی بهره برد. بیانی ردیف میرزا عبدالله را نزد استاد محمدرضا لطفی مشق کرد و یکی از ردیف‌دانانی بود که موسیقی را به روش شفاهی و با توجه به اصول و مبانی سنّتی آن آموزش می‌داد.
وی چندین سال به تحقیق و پژوهش در موسیقی نواحی ایران پرداخت و در بسیاری از برنامه‌های موسیقی فرهنگستان هنر، ازجمله همایش بازخوانی آرای فارابی در باب موسیقی، بخش موسیقی گردهمایی مکتب اصفهان و همایش عبدالقادر مراغی، دبیر یا عضو گروه‌های علمی این برنامه‌ها بود.
بیانی ردیف میرزا عبدالله را نزد استاد محمدرضا لطفی مشق کرد و یکی از ردیف‌دانانی است که موسیقی را به روش شفاهی و با توجه به اصول و مبانی سنّتی آن آموزش می‌دهد.
بیانی چندین سال به تحقیق در موسیقی مقامی ایران پرداخت و مسوولیت گروه تحقیق موسیقی خراسان را در مرکز پژوهش‌های فرهنگی بر عهده داشت. از فعالیت‌های هنری دیگر او به اختصار می‌توان به عضویت در شورای عالی موسیقی، عضویت در هیات موسیقی مقامی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مسوول هنری جشنواره بزرگ موسیقی در آوینیون فرانسه، داوری در جشنواره‌های مختلف موسیقی، سخنرانی و اجراهای متعدد در داخل و خارج از کشور اشاره کرد.
علی اصغر بیانی نوازنده و معاون هنری فرهنگستان هنر ۱۱ بهمن ۹۸ در سن ۶۸ سالگی درگذشت.
در این مراسم علیرضا اسماعیلی، حسام‌الدین سراج، شاهین فرهت، داوود گنجه‌ای، داریوش طلایی، حمیدرضا نوربخش، اکبر عالمی، حبیب درخشانی، علی‌اکبر شکارچی، حسن بلخاری، محمود دعایی، محمدعلی رجبی، محمد رجبی، بهمن نامورمطلق، اسماعیل بنی‌اردلان، محمد خزایی، احمد صدری، کاوه خورابه، علیرضا قاسم‌خان، ایرج اسکندری، هومان اسعدی، شهرام صارمی، فاضل جمشیدی، بابک خضرایی، محمدسعید شریفیان، ابوالقاسم خوشرو، علی ثابت‌نیا، و جمعی از مدیران فرهنگستان هنر حضور داشتند.
لینک کوتاه مطلب : https://comingsoonmusic.ir/?p=6798
