منوچهر وثوق در ۷۸ سالگی درگذشت

منوچهر وثوق، یکی از آخرین بازماندگان سینمای قدیم ایران، امروز بعد از ماهها مبارزه با بیماری سرطان (cancer)، در سن هفتاد و هفت سالگی در شهر لندن درگذشت. او نزدیک به ۴۰سال بود که در این شهر اقامت داشت.

عباس رضایی وثوق، با نام هنری منوچهر وثوق، در اواخر دهه چهل و دهه پنجاه، در بیش از نود فیلم سینمایی بازی کرد، از جمله فیلم های “کاکو”، “گلنسا در پاریس”، “دختر شاه پریون”، “درخت ها ایستاده می میرند” و “سرگروهبان”.

بیوگرافی منوچهر وثوق

عباس رضایی وثوق (زادهٔ ۱۴ بهمن ۱۳۲۲ – درگذشتهٔ ۸ اسفند ۱۴۰۰) بازیگر سینما و تئاتر اهل ایران بود. وی با نام مستعار منوچهر وثوق و با فیلم جاهل‌ها و ژیگول‌ها ساختهٔ حسین مدنی به سینما آمد.

وی با نام مستعار منوچهر وثوق و با فیلم جاهل‌ها و ژیگول‌ها ساختهٔ حسین مدنی به سینما آمد.

زندگی‌نامه

عباس رضایی وثوق ۱۴ بهمن ۱۳۲۲ در خیابان ری تهران متولد شد. او تحصیلاتش را در دبیرستان بَدِر سپری کرد. از نوجوانی به ورزش علاقه داشت و در رشتهٔ دو میدانی فعالیت می‌کرد. وی در این زمان به همراه سعید قائم‌مقامی به بازیگری در تئاتر روی آورد و برای سازمان‌هایی نظیر پیشاهنگی و شیر و خورشید به اجرای تئاتر می‌پرداخت. با تشکیل «گروه تئاتر کاوه» توسط سعید قائم‌مقامی، منوچهر وثوق نیز به همراه این گروه همکاری خود را با اجرای تئاترهای زنده، با تلویزیون ملی ایران آغاز کرد.

او فعالیت در سینما را از سال ۱۳۴۳ با بازی در فیلم جاهل‌ها و ژیگول‌ها آغاز کرد. پس از آن نخستین نقش اول خود را در فیلم مرد نامرئی ایفا کرد و پس از بازی در فیلم چرخ بازیگر به کارگردانی مهدی امیرقاسم خانی در سال ۱۳۴۷ به شهرتِ بیشتر رسید.او در بیش از ۹۰ فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخت. حق و ناحق، زرخرید و زخم خنجر رفیق از آخرین فیلم‌هایی بودند که وی تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران در آن‌ها بازی کرد. او که پس از انقلاب ۱۳۵۷ ممنوع‌الکار شده بود، بازیگری را در تئاتر‌های لاله‌زار ادامه داد اما پس از مدتی به همراه عدهٔ دیگری از هنرمندان، به دادگاه زندان اوین احضار و پس از بازجویی و ارائهٔ تعهد آزاد شد اما هرگز اجازه و امکان ادامهٔ فعالیت‌های هنری به او داده نشد.

منوچهر وثوق سرانجام ایران را ترک و به انگلستان مهاجرت کرد. او در سال‌های نخست ورود به لندن در نمایش واریته آخوندی به تهیه‌کنندگی رضا فاضلی و کارگردانی رضا سرکوب بازی کرد.

انگیزهٔ ترک وطن

منوچهر وثوق در مصاحبه با بی‌بی‌سی، علت مهاجرت از ایران را ناامیدی از ادامهٔ فعالیت به علت اظهارات منفی سید محمد خاتمی وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دربارهٔ بازیگران قبل از انقلاب دانست. او با شبکهٔ من و تو همکاری داشت.  او پدر ناتنی کیوان عباسی مدیر شبکه من وتو بود.
درگذشت

منوچهر وثوق که چندین ماه از بیماری سرطان رنج می‌برد، ۸ اسفند ۱۴۰۰ در لندن درگذشت.

فیلم‌شناسی
بازیگر
سه منوچهر هنرمند ایرانی از راست: منوچهر سخایی، منوچهر وثوق، منوچهر والی زاده
منوچهر وثوق و محسن آراسته در فیلم دختر کدخدا
نورمن ویزدوم (چپ) مهدی میثاقیه (وسط) منوچهر وثوق (راست) در ایران – ۱۳۴۰

منافق (۱۳۵۹)
حق و ناحق (۱۳۵۷)
زخم خنجر رفیق (۱۳۵۷)
زرخرید (۱۳۵۷)
مشت مرد (۱۳۵۷)
نمک‌نشناس (۱۳۵۷)
اشک رقاصه (۱۳۵۶)
تازه عروس (۱۳۵۶)
حکم تیر (۱۳۵۶)
خان نایب (۱۳۵۶)
سه دلباخته (۱۳۵۶)
فری دست قشنگ (۱۳۵۶)
فریاد عشق (۱۳۵۶)
مرد خدا (۱۳۵۶)
مشکل آقای اعتماد (۱۳۵۶)
با هم ولی تنها (۱۳۵۵)
تنهایی (۱۳۵۵)
جایزه (۱۳۵۵)
رامشگر (۱۳۵۵)
ستیز (۱۳۵۵)
آلوده (۱۳۵۴)
انگشت‌نما (۱۳۵۴)
تیرانداز (۱۳۵۴)
راننده اجباری (۱۳۵۴)
رقیب (۱۳۵۴)
زیبای پررو (۱۳۵۴)
سارق (۱۳۵۴)
کینه (۱۳۵۴)
هیچکی بابا نمیشه (۱۳۵۴)
الکی خوش (۱۳۵۳)
این دست کجه (۱۳۵۳)
پری خوشگله (۱۳۵۳)
تهمت (۱۳۵۳)
دختران بلا، مردان ناقلا (۱۳۵۳)
دروغگوی کوچولو (۱۳۵۳)
گلنسا در پاریس (۱۳۵۳)
ماجراجویان خشن (۱۳۵۳)
مسافر (۱۳۵۳)
هرجایی (۱۳۵۳)
بوسه بر لب‌های خونین (۱۳۵۲)
در آخرین لحظه (۱۳۵۲)
دل خودش می‌خواد (۱۳۵۲)
روسیاه (۱۳۵۲)
زن باکره (۱۳۵۲)
طاهر (۱۳۵۲)
مروارید (۱۳۵۲)
مغربی (۱۳۵۲)
مکافات (۱۳۵۲)
ناخدا (۱۳۵۲)
آبنبات‌چوبی (۱۳۵۱)
سر گروهبان (۱۳۵۱)
عاصی (۱۳۵۱)
قایقرانان (۱۳۵۱)
نانجیب (۱۳۵۱)
نواب (۱۳۵۱)
آتشپاره شهر (۱۳۵۰)
آسمون بی‌ستاره (۱۳۵۰)
بدنام (۱۳۵۰)
خوشگل محله (۱۳۵۰)
خوشگلترین زن عالم (۱۳۵۰)
درختان ایستاده می‌میرند (۱۳۵۰)
رسوای عشق (۱۳۵۰)
زیر بازارچه (۱۳۵۰)
کاکو (۱۳۵۰)
ملا ممد جان (۱۳۵۰)
قسمت (۱۳۵۰)
حادثه‌جویان (۱۳۴۹)
حسن فرفره (۱۳۴۹)
رسوایی (۱۳۴۹)
عروس بیانکا (۱۳۴۹)
تک‌خال (۱۳۴۸)
مالک دوزخ (۱۳۴۸)
معجزه قلب‌ها (۱۳۴۸)
دنیای پوشالی (۱۳۴۷)
پابرهنه‌ها (۱۳۴۷)
پلی بسوی بهشت (۱۳۴۷)
چرخ بازیگر (۱۳۴۷)
دختر شاه پریون (۱۳۴۷)
دختر عشوه‌گر (۱۳۴۷)
ستاره هفت آسمان (۱۳۴۷)
عشق قارون (۱۳۴۷)
گردش روزگار (۱۳۴۷)
خوشگل و قهرمان (۱۳۴۶)
غم‌ها و شادی‌ها (۱۳۴۶)
حسین کرد (۱۳۴۵)
دختر کدخدا (۱۳۴۵)
مرد نامرئی (۱۳۴۵)
جاهل‌ها و ژیگول‌ها (۱۳۴۳)