تغذیه نامناسب موسیقیایی نوجوانان در سایه غفلت مسئولان

به گزارش کامینگ سون موزیک: رضا مهدوی بر این باور است که مشکل اینجاست که مدیران فکر می‌کنند فرهنگ‌سازی با امر و نهی صورت می‌گیرد، درصورتی که با ارائه خوراک سالم شنیداری به نوجوانان و جوانان قابل تامین است.

رضا مهدوی، منتقد و پژوهشگر عرصه موسیقی در خصوص چگونگی ارائه خوراک موسیقایی به نسل جدید در کشورمان اظهار کرد: متاسفانه در رسانه‌هایمان به موسیقی دستگاهی و ملی و کلاسیک ایرانی و همچنین زیر شاخه های مهم این موسیقی ها با پشتوانه تاریخی خود نپرداخته‌ایم.

وی ادامه داد: ما سال‌هاست که موسیقی‌هایی برگرفته از موسیقی ملی داریم و در کنار این موسیقی تلفیقی ، نواحی و اقوام ایرانی، زورخانه‌ای و تغزلی برگرفته از فرهنگ سبک خانواده ایرانی داریم، اما متاسفانه به ندرت روی این موارد مهم تبلیغات صورت گرفته و حتی از تلویزیون رسانه ملی پخش نشده است . متاسفانه شاهدیم که در مناسبت‌ها از نوع ضعیف موسیقی پاپ بهره گرفته می‌شود که قرابتی با فرهنگ خانواده ایرانی ندارد.

منتقد هنری _موسیقی افزود: طبیعی است که خانواده ایرانی و به خصوص کودکان از آنجا که در مدارس با موسیقی و پایه غنی هنرها آشنا نمی‌شوند، به مرور زمان در کوچه و خیابان و یا در وسایل حمل و نقل عمومی و همچنین مراسمی که انواع موسیقی غیر سالم را می‌شنوند، تغذیه مستقیم و غیر مستقیم می‌شوند.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه در حال حاضر موسیقی سطح پائین در فضای مجازی رخنه کرده و در دنیاهم این امر اجتناب ناپذیر است، ادامه داد: بسیار لازم است که حاکمیت فرهنگ سازی مناسبی در این زمینه داشته باشد و با ارائه نمونه‌های خوب آنها را تغذیه کند، نه اینکه با رفتار های گاه سلبی و گاه ایجابی موجب منزجر شدن نوجوانان و بروز نوعی لجاجت در نسل نو شود که بخواهند عمدا واز روی لجاجت به سراغ آنها بروند.

این منتقد هنری تاکید کرد: مشکل اینجاست که مدیران فکر می‌کنند فرهنگ‌سازی با امر و نهی صورت می‌گیرد، درصورتی که با ارائه خوراک سالم شنیداری به نوجوانان و جوانان قابل تامین است

وی با ذکر مثالی عنوان کرد: هنگامی که مادر در خانه خوراک مناسبی پخته که در نهایت سلامت است به طور حتم تضمین تغذیه سالم برای اعضای خانواده است، اما هنگامی که مادری ناآگاهانه غذای ناسالمی را در سفره بگذارد ایجاد مسمومیت برای اعضای خانواده می‌کند.

این پژوهشگر ضمن بیان مطلب فوق ادامه داد: پس چقدر خوب است که متولیان بالادستی و نهادهای ذیربط در صدد حمایت از هنر و به خصوص هنر شریف و مظلوم موسیقی بربیایند و نمونه‌های خوب موسیقی را در جامعه و مدارس و رادیو و تلویزیون معرفی کنند و در رسانه‌های مجازی و حقیقی مورد تایید نظام به حدی خوراک شنیداری سالم ایجاد کنند که این نوع موسیقی‌ها دیگر جایگاهی پیدا نکرده و حتی اگر شنیده هم شود نیز مورد اعتنا قرار نگیرد.
با ایجاد جذابیت‌های بصری سعی در منحرف کردن چشم و گوش نوجوانان دارند

پژوهشگر عرصه موسیقی با اشاره به این مطلب که وقتی این سمت کفه ترازوی ما خالیست و آن طرف پررنگ است با ایجاد جذابیت‌های بصری و حتی غیر اخلاقی سعی می‌کند گوش و چشم‌های برخی از کودکان و نوجوانان ما را به سمت خود بکشد، تشریح کرد: نوجوانان احساس می‌کنند یک تفاوتی اینجا وجود دارد که قبلا آن را ندیده و جایگزین آن هم کلیشه‌هایی است که چندان اهمیتی هم ندارند و به عنوان مثال جوان ما استادان برجسته موسیقی ایران را هیچ گاه از قاب تلویزیون ندیده و از رادیو برنامه‌هایشان را نشنیده و یا اینکه در مناسبت‌های مختلف و جشن‌های دینی، ملی و مذهبی که ما بسیار هم در کشور داریم، خبری از مفاخر موسیقی کشور نیست و طبیعی است که فکر کند چیزی برای عرضه وجود ندارد.

مهدوی در ادامه بیان کرد: آنها از طرق مختلف ماهواره و فضای مجازی و ویدئوهایی که بسیار حرفه‌ای ساخته شده و سرمایه گذاری سنگینی هم روی آن انجام شده و همچنین با ارائه اشعاری که اصطلاحا ذات و ماهیت درستی هم ندارد و مباحث غیر اخلاقی را هم به راحتی پیش می‌کشد، می‌خواهند به هر قیمتی دیده و شنیده شوند وفرایند اقتصاد محوری تجاری را یک شبه کسب کنند و طبیعی است از نمادهایی استفاده کند که نسل نو خیلی زود فریفته و جذب می‌شود.

این برنامه ساز رسانه بیان کرد: گاهی اوقات نوجوانان حتی توجیه و تحلیل هم ارائه می‌کنند که به این دلایل به این نوع موسیقی گوش می‌کنم و استدلال هم می‌کنند که به گمراهی کشیده نمی‌شوند، اما به مرور زمان این آسیب‌ها تاثیر خودش را گذاشته تا جایی که یک خواننده در یک کشور دیگر نهایت بی اخلاقی را روی صحنه کنسرت انجام می‌دهد که شاید نمونه‌اش در دنیا وجود نداشته و مورد توجه قرار می‌گیرد و حتی افرادی که برای یک بارهم آن را می‌بینند منزجر می‌شوند هم جزو آمار بینندگان این فرد قرار می‌ گیرند.

رضا مهدوی در پایان تاکید کرد: اینجاست که ما باید توپ را در زمین مدیرانی که مسئولیت داشته و در این زمینه حقوق می‌گیرند و جواب گونیستند بندازیم، زیرا مدیریت موسیقی همچنان بر یک پاشنه می‌چرخد و چهل سال است تغییر نگاه مدیریتی در موسیقی به وجود نیامده و مدیر متخصص تربیت شده چه بسا محدودیت‌ها هم کش و قوس یافته و گویی این قصه تمامی ندارد.

لینک کوتاه مطلب : https://comingsoonmusic.ir/?p=46568