گفتگو با گروه «ووتانگ کلان»؛ پیشگامان موسیقی هیپ‌هاپ
به گزارش کامینگ سون موزیک: گروه «ووتانگ کِلان» یکی از تأثیرگذارترین گروه‌های موسیقی هیپ‌هاپ به‌شمار می‌رود و تاکنون بیش از ۴۰ میلیون آلبوم فروخته است. در پشت صحنهٔ کنسرت این گروه در «فستیوال سول دی‌اکس‌بیِ دوبی» گفتگویی با آنها ترتیب داده شده است که آن را در زیر می‌خوانید.
دوبی خوش آمدید. شما برای حضور در جشنوارهٔ سول دی‌اکس‌بی آمده‌اید. چه کارهایی را برای اجرا دارید؟
دک: «اولین بار است که به اینجا می‌آیم و دیر هم پرواز کردم. اینجا یک قطعهٔ جدید اجرا می‌کنیم.»
ریک: «من هم برای اولین بار است که می‌آیم و هیجانزده‌ام. آمدیم تا هرچه داریم رو کنیم و غوغا به پا کنیم. می‌خواهیم چندتا از کارهای کلاسیک‌مان را اجرا کنیم و انرژی بگیریم.»
بار است که به دوبی می‌آیید، درباره‌اش چه فکر می‌کنید؟
یوگاد: «من عاشق دوبی هستم. خوشم می‌آید که اینجا تفنگ و خشونت در کار نیست. کشور کوچکی است و آنچیزهایی را که ما در آمریکا داریم ندارند، قوانین اینجا کمی سختگیرانه‌تر است.»
یوگاد: «نباید نگران باشم. چون اینجا استرسی به من وارد نکرده و راحتم. اما وقتی برگردم خانه باید مراقب پشت سرم باشم.»
ریکوان: «در این مدت در بازارها و مراکز تجاری اینجا پرسه می‌زدیم و مردمی که به آنها برمی‌خوردیم خیلی افتاده و خاکی بودند. چیزی که خیلی از آن خوشم می‌آید این است که اگر کیف پولت جایی بیافتد، آن را پس می‌دهند. دیدن چنین آدمهایی برای من برکت است، اینجا بودن و اینکه بتوانی با چنین آدمهایی دمخور باشی، واقعا برکت است.»
شما مدتهاست در کار موسیقی هستید، در طول این چند سال صنعت موسیقی چطور تغییرکرده و به حالت امروزی‌اش درآمده؟
کاپادونا: «خب همه چیز متحول شده و با قبل فرق می‌کند. دور، دورِ نسلِ جوان است. ما اولین‌ها بودیم و جاده را صاف کردیم تا هنرمندان بعدی بیایند، و خودشان را برسانند و با خلاقیت راه خودشان را پیدا کنند. اما می‌دانید، انگار ما اینجا، هنوز سلطان این موسیقی هستیم و هنوز آهنگ‌های درجه یک به مخاطب می‌رسانیم. متوجه منظورم می‌شوید؟ نکته اینجاست.»
شما از اِستِیتِن آیلند نیویورک می‌آیید، و آن موقع همه چیز متفاوت بود. و تجربهٔ شما در زندگیِ فعلی بی‌نهایت با آن زمان فرق دارد. امروز چطور با مسائل زندگی و هنر کنار می‌آیید؟
یوگاد: «مسألهٔ من این است که چطور خرج خودم را دربیاورم و بچه‌هایم درست و بی‌دردسر بار بیایند. باید مسائل خانوادگی‌ام را حل و فصل کنم تا بعد کار خلاقانه داشته باشم. این مسائل تمامی ندارد.»
دک: «موافقم. کنار آمدن با زندگی، یعنی تأمین کردن خانواده، پرداخت مخارج و مراقب سلامتی بودن.»
یک سریال تلویزیونی و یک مستند دربارهٔ گروه شما ساخته شد. آیا نگاه به گذشته و دیدن اینکه از کجا شروع کردید برایتان جالب بوده؟
ریکوان: «نوعی نگاه به پشت سر است که در آن می‌بینیم رویاها چطور به حقیقت می‌پیوندند. ما خیلی کارها کردیم. همانطور که گفتی ما مسیر را برای خیلی از جوان‌ها هموار کردیم. آنها مثل خدا به ما نگاه می‌کردند و همهٔ اینها از این می‌آمد که می‌دانستیم از کجا آمده‌ایم و می‌خواهیم کجا برویم. موسیقی وسیلهٔ این کار بود که به ما یادآوری می‌کرد کی هستیم. دیدن تصاویری که به ما یادآوری کند کجا بوده‌ایم، زیباست.»
کمی قبل‌تر به اتفاقاتی که در آمریکا می‌افتد اشاره کردید. اینجا در دوبی چه تفاوتی می‌بینید. جنبش‌هایی نظیر جان سیاهان مهم است. برای شبکه‌های اجتماعی اهمیت دارد که چنین حرکت‌هایی باشد و صدای مردم شنیده شود.
یوگاد: «من از این اصطلاح بدم می‌آید. معنا ندارد! چون اشتباه است، جان همه مهم است.»
دک: «راحت بگویم، دلیل اینکه می‌گوییم جان سیاهان مهم است، این است که سیاهان به نسبت خیلی‌های دیگر زودتر کشته می‌شوند، حالا چه به دست پلیس چه به دست همدیگر. برای همین مهم است، نه برای آنکه جان سیاهان مهمتر از جان بقیه است. یعنی، به آمار نگاه کن و ببین که ما هستیم که بیشتر جان می‌دهیم.»
مشکل کجاست؟ چه باید کرد؟
دی جی: «در مجموع مردم باید تغییر کنند، باید رشد کنند و متحول بشوند، رشد و تحولی که از تک تک آدمها شروع می‌شود.»
کاپادونا: «بله و این انتظار زیادی است، چون نابرابری‌های مالی و اجتماعی زیادی هست. زندگی ما سخت‌تر بوده و باعث شده دست به کارهای دیگری بزنیم.»
می‌کنید مسأله، پلیس آمریکاست؟ آیا فکر می‌کنید که باید به تنش‌های نژادی که ترامپ و دولت او ایجاد کرده‌اند رسیدگی کرد؟
کاپادونا: «مسألهٔ ترامپ نیست، أوضاع خیلی وقت است که اینطوری است، ترامپ فقط ظاهر ماجراست اما او سومین رئیس جمهوری است که دارد استیضاح می‌شود.»
ریکوان: «ابلهانه است. می‌دانید الان دو سالی می‌شود که دارم سیاست را هر روز از تلویزیون دنبال می‌کنم. دیگر برایم به کمدی تبدیل شده است. سیاستمداران فقط با هم مخالفت می‌کنند. دوستانی در بورس دارم که می‌گویند ما در دورهٔ ترامپ بیشتر از هر زمانی در زندگی پول درآورده‌ایم. اما بلاهت و غرور را در این آدم می‌بینی و ما واقعا این را نمی‌خواهیم. من هوادار ترامپ نیستم.»
یوگاد: «قبلا رئیس جمهورها کلاس بیشتری داشتند.»
کاپادونا: «قبلا رئیس جمهور بودن معنایی داشت اما دیگر ندارد.»
به موسیقی برگردیم. شما میراثی به جا گذاشته‌اید. گفته‌اید آهنگ کلاه، برترین آهنگ شما بوده اما چرا؟
یوگاد: «هرکس انتخاب خود را دارد.»
ریکوان: «آهنگ آغاز، راهی را در پیش گرفت که باید در آن سفر می‌کردیم تا درها را برای خیلی‌های دیگر باز کنیم. می‌دانید، اینکه الهامبخش مردم باشید، خودش بزرگترین برکت است.»
منبع: یورو نیوز
لینک کوتاه مطلب : https://comingsoonmusic.ir/?p=3519
