مصطفی عابدینی: دیده و شنیده شدن از استیج بالاتر است!
به گزارش کامینگ سون موزیک: مصطفی عابدینی می‌گوید هنرمند از دیده شدن و شنیده شدن آثارش لذت می‌برد و او رسیدن به استیج را از این جنبه بیشتر دوست دارد.
در سال‌های اخیر بسیار دیدیم که سخت می‌شود، هنردوست و هنرمند را تنها به یک حوزه پایبند دانست، نمونه‌های این ادعا بسیارند و موردِ گفت و گوی ما تنها یکی از آن‌هاست. مرد جوانی که نه فقط برای ژست گرفتن جلوی دوربین‌ها بلکه برای عرضه‌ی خودش پشت میکروفن در استودیو و استیج هم، قابل بود.
مصطفی عابدینی مدل و خواننده ایرانی که به واسطه درج تصاویرش روی بیلبوردهای شهری و حضور در تیزرهای تلویزیونی، تصویری شناخته‌شده‌تر از نامش داشت. او متولد ۲۶ خرداد ۱۳۶۹ است و از حدود هفت سال پیش فعالیت در حوزه مُدلینگ را آغاز کرد و از سه سال پیش به موسیقی روی آورد و در حال حاضر با همکاری چهره‌های سرشناس چون هومن نامداری و حسین غیاثی، مشغول تولید آثار موسیقایی با صدای خود است. گفت‌وگویی کردیم با او به همین بهانه که در ادامه می‌خوانید:
ورودتان به عرصه فعالیت‌های هنری چطور رقم خورد؟
از کودکی عشق به موسیقی در جانم بود و این عشق تا به آنجا پیش رفت که به گوش دوستان حرفه‌ای این عرصه رسید و در زمانی که منتظرش نبودم به من پیشنهاد همکاری داده شد. به تدریج به این عرصه ورود کردم؛ ابتدا دوره‌های کوتاهی برای آموزش گذراندم و بعد سراغ تولید رفتم.
شما هم در حوزه مُد و تبلیغات فعالیت می‌کنید هم در حوزه موسیقی. اولویت خودتان کدام است و برای کدام اهمیت بیشتری قائلید؟
اصولاً من این‌طور هستم که یا کاری را انجام نمی‌دهم یا خیلی جدی پیگیر آن هستم! فعالیت در حوزه مدلینگ را زودتر از موسیقی آغاز کردم و توانستم در حوزه بین‌المللی نیز فعالیت داشته باشم، اما از آنجا که فعالیت قانونی در کشور برایم مهم بود، لازم بود با احتیاط و حساسیت بیشتر عمل کنم و محدودیت‌هایی در زمینه همکاری‌های برون‌مرزی برای خودم در نظر بگیرم. در حال حاضر اولویتم قطعاً موسیقی است و اگر فعالیتی باشد که به موسیقی‌ام لطمه بزند، قطعاً از آن صرف نظر خواهم کرد.
در زمینه مد و لباس چه تجربه‌هایی دارید؟
تجربه‌هایم در این زمینه به دو بخشِ داخل و خارج از کشور تقسیم می‌شود. در داخلِ کشور، از حدود شش سال پیش فعالیت‌های محدودی شروع شد و این صنعت در کشور جان گرفت و من هم از اولین نفراتی بودم که توانستم در این عرصه دیده شوم. در چند فشن‌شوی رسمی که با مجوز ارشاد برگزار شد حضور داشتم و پس از آن در چند پروژه عکاسی و بیلبورد حضور پیدا کردم که فکر می‌کنم به لحاظ کیفی، قابل دفاع بوده است. پس از آن فعالیت در عرصه بین‌المللی را تجربه کردم. در دبی در چند فشن‌شوی معتبر خاورمیانه حضور داشتم تا اینکه ماجرای موسیقی پیش آمد و برای دنبال کردن آن به ایران برگشتم.
در حوزه موسیقی با چه افرادی همکاری می‌کنید؟ چرا این افراد را انتخاب کرده‌اید؟
من در بدو ورود به موسیقی، با دوستان خوبی مواجه شدم و تجربه‌هایی هم به دست آوردم اما هیچ اثری به مرحله انتشار نرسید، چرا که نظرم را به صورت کامل تأمین نمی‌کرد و در برخی موارد با دوستان و همکارم اتفاق نظر نداشتیم؛ تا اینکه به مرور با دوستان حرفه‌ای‌تر ارتباط برقرار کردم و با هومن نامداری عزیز آشنا شدم که به من خیلی لطف داشت و تشویقم کرد و توانمندی‌هایش همانی بود که می‌خواستم. او حسین غیاثی را برای ترانه‌ها معرفی کرد و این باعث شد پازل موسیقایی من کامل شود. هر دو نفر از بهترین‌های حوزه کاری خودشان بودند و نیازی به تعریف ندارند و خوشحالم که با آن‌ها مشغول همکاری هستم.
تاکنون چه آثاری از شما منتشر شده؟
اثر اول «گمشده» نام داشت که در پلتفرم‌های بین‌المللی با عنوان “LOST” به انتشار رسیده است. ترانه را حسین غیاثی سروده و موسیقی‌اش را هومن نامداری ساخته است. تنظیم این اثر، فضای خاصی داشت و موزیک‌ویدئوی متفاوتی نیز برای آن ساخته و با استقبال جالبی مواجه شد و انگیزه‌ام را برای ادامه مسیر بیشتر کرد. اثر دوم «عشق و جدایی» نام داشت که ملودی آن را حسام ناصری ساخته و ترانه و تنظیم نیز به‌ترتیب، هنر حسین غیاثی و هومن نامداری بوده است. موزیک‌ویدئوی این اثر هم ساخته و مجوز انتشار آن هم اخذ شده و به‌زودی در دسترس مخاطبین عزیز قرار خواهد گرفت.
چه برنامه‌ای در حوزه فعالیت‌های موسیقایی دارید؟
برای موفقیت در هر کاری، یک برنامه‌ریزی درست و اصولی نیاز است و در حوزه موسیقی هم قطعاً همین‌طور است و من هم با استفاده از قریحه‌ای که در خود سراغ دارم و تجربیاتی که دوستانم دارند، همین کار را پیش خواهم برد اما در زمینه جذب مخاطب، نگاهی فراتر از مرزهای کشور داریم. مخاطب ایرانی برایمان قطعاً بسیار مهم و در اولویت است اما تلاشمان بر این است که بتوانیم سلیقه مخاطب غیر ایرانی را هم جلب کنیم و خط فکری آثار به گونه‌ای باشد که جغرافیای وسیع‌تری را دربر بگیرد. از همین رو، آثار، علاوه بر رسانه‌های داخلی، در پلتفرم‌های رسمی بین‌المللی نیز منتشر می‌شود که تاکنون استقبال قابل قبولی هم در پی داشته است.
فضای موسیقی کشور را چطور ارزیابی می‌کنید؟
فضای عمومی حاکم بر موسیقی کشور، با سلیقه شخصی من فاصله دارد. من بسیار به آواز ایرانی علاقه دارم و معتقدم موسیقی باید حرفی برای گفتن داشته باشد. البته وجود همه موسیقی‌ها و سبک‌های مختلفِ آن لازم است، اما کاش موسیقیِ جدی، جایگاه بهتری داشته باشد. بر اساس نظراتی که از دوستان حرفه‌ای این حوزه می‌شنوم، احساس می‌کنم حال موسیقی کشور چندان خوب نیست.
چه جایگاهی برای آثار خودتان پیش‌بینی می‌کنید؟
قطعاً تلاش ما این است که به درجات عالی دست پیدا و بهترینِ خودمان را ارائه کنیم. هومن نامداری و حسین غیاثی از بهترین‌ها هستند و من هم تلاش می‌کنم برای جبران زحمات این دو نفر، همه توان و انرژی‌ام را به کار گیرم. سعی می‌کنیم کارمان طوری باشد که عموم اقشار جامعه، کار را بپسندند و در عرصه بین‌المللی نیز حرفی برای گفتن داشته باشیم.
آثار کدامیک از هنرمندان حوزه موسیقی را می‌پسندید؟
من همه نوع موسیقی گوش می‌کنم و در هر سبکی، آثار خوب آن سبک را می‌پسندم. به آواز علاقه دارم و فضای بسیاری از آثار همایون شجریان، علیرضا قربانی و علی زندوکیلی را می‌پسندم. در موسیقی پاپ نیز آثار حامی و نیما مسیحا را دوست دارم. صرف‌نظر از سبک و نام هنرمند، آثار مختلف از هنرمندان گوناگون را گوش می‌کنم.
شرایط اقتصادی بازار موسیقی کشور را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در کشور ما، کنسرت‌ها تقریباً تنها منبع درآمد خوانندگان بوده که می‌بینیم با وقوع رخدادی مثل شیوع کرونا، این منبع به‌کلی قطع شده و حدود یک سال امکانِ برگزاری کنسرت وجود نداشت و حالا پس از این مدت به صورت محدود اجراهایی در جزیره‌ها در حال برگزاری است. این اتکای صِرف به کنسرت‌های خاص و محدود، مساله چندان خوبی نیست. در سایر کشورها، پلتفرم‌های انتشار موسیقی یکی از منابع مهم درآمدِ موزیسین‌ها هستند و در واقع هنرمند از شنیده شدنِ کارش درآمد کسب می‌کند. البته در کشور ما هم اخیراً این مسئله اندکی مورد توجه قرار گرفته و به‌تدریج پلتفرم‌های بین‌المللی میان مخاطبین جا باز کرده‌اند که امیدوارم این مسئله از دغدغه‌های خوانندگان بکاهد.
خود شما چه نگاه اقتصادی در حوزه موسیقی دارید؟
حضور من در عرصه موسیقی اصلاً به دلیل انگیزه‌های اقتصادی نبوده است. حتی برگزاری کنسرت هم اولویت من نیست. هر چند هر موزیسینی از رفتن روی استیج لذت می‌برد و من هم همه تلاشم را می‌کنم که به آن نقطه برسم تا در زمان مناسب این اتفاق بیفتد. اما آنچه برای من مهم است، پرداختن به موسیقی به عنوان یک «هنر» است. هنرمند از دیده شدن و شنیده شدن آثارش لذت می‌برد و من رسیدن به استیج را از این جنبه دوست دارم.
لینک کوتاه مطلب : https://comingsoonmusic.ir/?p=34118
