موسیقی و ادبیات؛ دو فصل جدا نشدنی
به گزارش کامینگ سون موزیک:موسیقی و ادبیات به عنوان دو فصل جدا نشدنی از دیرباز مورد توجه خاص قرار گرفته اند تا جایی که نمی‌توان مرزی واقعی بینشان قرار داد و این در حالی‌ست که این دو مقوله با توجه به بسترهای گوناگون دارای استقلال و شخصیت‌های خاص خود هستند.
یکی از راه های جستجوی ارتباط میان ادبیات و موسیقی، مقایسه میان دیدگاه های هنری برخی از آهنگسازان با برخی از اهالی ادبیات است و توجه به برخی الهامات و تاثیراتی که بسیاری از شاعران و داستان نویسان بر موسیقی دانان در دوران مختلف بر جای گذاشته اند.
حال به معرفی تنی چند از ادیبان الهام بخش موسیقی می پردازیم.
هولدرین (۱۸۲۳-۱۷۷۰) در زمره مهم ترین شاعران رمانتیک بود که شاید بتوان گفت بیشترین تاثیر را بر آهنگسازان قرن نوزدهم گذاشت. او در میان فیلسوفان هم مقام بالایی داشت. در دانشگاه الهیات و فلسفه خوانده بود و از نزدیکان امثال هگل و شلینگ بود و کسانی چون هایدگر در دوران بعدی هم از او ستایش ها کردند. به طوری که هایدگر از او به عنوان شاعر شاعران یاد کرده است؛یعنی شاعری که شناخت عمیقی از مقام خود به عنوان شاعر دارد.
فرانتس کافکا (۱۹۲۴-۱۸۸۳) هم در زمره نویسندگان آلمانی زبان اهل چک و از مهم ترین بانیان ادبیات نوین قرن بیستم است. او در طول عمرش بیشتر داستان کوتاه نوشت و اما در کارنامه اش اثر نسبتا پرحجمی به نام قصر هم وجود دارد. به هر حال قصر، محاکمه، گروه محکومین و مسخ در زمره آثار قابل توجه او هستند. در کل ادبیات آلمان را می توان از یک منظر به دوران قبل و پس از کافکا تقسیم بندی کرد. سمفونی آپوس شماره ۲۴ وبرن، نشان دهنده تمایل هنری او برای کاهش دادن تمامی آن زینت های هنری است که به احتمال قوی در این زمینه تحت تاثیر کافکا بوده است.فرزین فریدونی پور
لینک کوتاه مطلب : https://comingsoonmusic.ir/?p=30318
